चिखलात खोल फसले सगळेच पाय आता;
मातीस सापडेना काही उपाय आता.
सौंदर्य आपले ती सांभाळते असे की,
नाहीच लेकराला पाजीत माय आता!
टपलेत भोवताली चारीकडून बोके;
सांगा कुण्या खुबीने वाचेल साय आता?
वात्सल्य कोणते हे आहे मला कळेना;
ही वासरास खाते दररोज गाय आता.
आक्रोश उंच जाता आकाश कंप पावे;
अंदाज येत नाही होईल काय आता.
------------------------------------------
('दृष्टी' दिवाळी 1983)
■ लेखन : १० जुलै १९८३
------------------------------------------
('दृष्टी' दिवाळी 1983)
■ लेखन : १० जुलै १९८३
४ टिप्पण्या:
atishay apratim gazal......
आभारी आहे.
सौंदर्य आपले ती सांभाळते असे की,
नाहीच लेकराला पाजीत माय आता!
आक्रोश उंच जाता आकाश कंप पावे;
अंदाज येत नाही होईल काय आता.
he dona sher phar avadale...
-Nachiket
मन:पूर्वक आभार.
टिप्पणी पोस्ट करा