सुगंधाच्या तराजूने फुलांना तोलतो आता

सुगंधाच्या तराजूने फुलांना तोलतो आता;

हवा ही बोलकी झाली हवेशी बोलतो आता.

मला हा एकदा जेव्हा दिला आधार शब्दांनी;

बघा आकाश ता-यांचे कसा मी तोलतो आता.

जयांना स्पर्शण्या भीती सदा वाटेल डोळ्यांना;

अशा अस्पृश्य अश्रूंची तिजोरी खोलतो आता.

फुलांनी घाव केलेले किती गोंजारतो मित्रा;

अरे काळीज माझे मी नखाने सोलतो आता.

अशी ही कोणती मदिरा दिली पाजून मृत्यूने;

उभा हा जन्म झिंगूनी खुशीने डोलतो आता.

■ लेखन : १३ ऑगस्ट १९८३