लावा खुशाल बोली विक्रीस गाव आहे;
चौकात मांडलेला अमुचा लिलाव आहे.
आनंदराव देती लोकास दु:ख भारी;
त्यांच्या मनात डाकू, ओठात साव आहे.
लावून फास सुटला तो जीव एकदाचा;
जे राहिलेत मागे त्यांना तणाव आहे.
देतोस थोरली तू की धाकटीस नेऊ;
हा कर्ज फेडण्याचा साधा उपाव आहे.
जे जे जिवंत त्यांना कवडी मिळे न फुटकी;
मुडद्यास पण म्हणे की मिळणार भाव आहे.
____________________________
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा