त्या साऱ्यांची पूस आसवे मी गेल्यावर

त्या साऱ्यांची पूस आसवे मी गेल्यावर;

जे माझे गातील गोडवे मी गेल्यावर.

माझी साधी ओळख तेव्हा विसरलीस तू;

आज एवढे काय आठवे मी गेल्यावर !

जीवनभर मी ह्या दु:खाला रक्त पाजले;

त्यास विचारा काय तुज हवे मी गेल्यावर.

खडा पहारा ओठांवर दातांचा असता;

जिभेस का ते गुपित बोलवे मी गेल्यावर.

जाळ आपल्या पत्रांना त्या जुन्यापुराण्या;

लिहू लाग तू मजकूर नवे मी गेल्यावर.

अपरात्रीला कधी पापणी भिजवेल उशी;

डोळ्यात चमकतील काजवे मी गेल्यावर.

जरी न आला मला तोडता कधी पिंजरा;

जाळे घेउन उडतील थवे मी गेल्यावर.