फेकलीस दूर दूर वापरून माणसे

फेकलीस दूर दूर वापरून माणसे;

राहिली न ती अजून सावरून माणसे.

घासतोस तू कपाळ रोज पत्थरावरी;

पावला कुणास देव ठोकरून माणसे.

ठेवण्या करून कैद रूप लोचनी तुझे;

पाहतात वाट जीव अंथरून माणसे.

जीभ राहिली कुणा,न कान राहिले कुणा;

टाकलीस काय छान कातरून माणसे.

नाव ते तुझेच घेत रोखतात बंदुका;

सोडतात धर्म-राज घाबरून माणसे.

.................................................

  (देशोन्नती दिवाळी २००९)